آپ آخر

سلام

امروز تصمیم گرفتم بنا به دلایلی این آخرین آپم باشه. تو این مدت دو ماه و خورده ای که در خدمتتون بودم، چیزای زیادی از شما عزیزان یاد گرفتم و دوستان خیلی خوبی هم پیدا کردم. از همه کسانی که تو این چند وقت بهم سر می زدن و با نظرها و انتقاداتشون بهم کمک کردن، تشکر می کنم.

برای همه شما آرزوی سعادت و خوشبختی میکنم و شما را به خدای بزرگ می سپارم...

********************

اسیر

ترا می خواهم و دانم که هرگز

به کام دل در آغوشت نگیرم

توئی آن آسمان صاف و روشن

من این کنج قفس، مرغی اسیرم

ز پشت میله های سرد و تیره

نگاه حسرتم حیران برویت

در این فکرم که دستی پیش آید

و من ناگه گشایم پر بسویت

در این فکرم که در یک لحظه غفلت

از این زندان خامش پر بگیرم

به چشم مرد زندانبان بخندم

کنارت زندگی از سر بگیرم

در این فکرم من و دانم که هرگز

مرا یارای رفتن زین قفس نیست

اگر هم مرد زندانبان بخواهد

دگر از بهر پروازم نفس نیست

ز پشت میله ها، هر صبح روشن

نگاه کودکی خندد برویم

چو من سر می کنم آواز شادی

لبش با بوسه می آید بسویم

اگر ای آسمان خواهم که یکروز

از این زندان خامش پر بگیرم

به چشم کودک گریان چه گویم

ز من بگذر، که من مرغی اسیرم

من آن شمعم که با سوز دل خویش

فروزان می کنم ویرانه ای را

اگر خواهم که خاموشی گزینم

پریشان می کنم کاشانه ای را

        « فروغ فرخزاد »

********************

پنجره

مادرم پنجره را دوست نداشت

با وجودی که بهار

از همین پنجره می آمد و مهمان دل ما می شد

با وجودیکه همین پنجره بود

که به ما مژده باز آمدن چلچله ها را می داد

مادرم پنجره را دوست نداشت

مادرم می ترسید که لحاف

نیمه شب از روی خواهر کوچک من پس برود

یا که وقتی باران می بارد

قالی کهنه ما تر بشود

هر زمستان سرما

روی پیشانی مادر خطی از غم می کاشت

پنجره شیشه نداشت

  (زنده یاد علی محمد بهرامی)